Küçük bir kasabanın gezilecek pek bir yeri yoktur. O yüzden sık sık dağlara gider doğayı izlerdim. Gökyüzünün mavisine yakın yükseklikte bir platoydu bizim köyümüz. Yamacından kar eksik olmaz bahar geldiğinde beyaz görüntünün yerini sarı papatyalar ve laleler alırdı.
Taşların arasından doğaya merhaba diyen bir lale hayatın müjdesidir diye düşünürdüm. Laleleri her gördüğümde yeni bir heyecan dalgası oluşurdu yüreğimde. ‘’ Yaşama Sevincim ‘’ derdim buna. Göğsümde yüksekten akıp gelen bir nehrin coşkusunu hissederdim böyle durumlarda. Baharı iliklerime kadar nefesimle çekip sonsuz bir huzurla gökyüzüne bakardım. Yaşamak derdim buna… Koşulsuz verdiğim her nefes sevgime emanet olur sevgim coşkuya, coşkum gökyüzüne kuş olup kanatlanırdı.
Mine KAR ÖZBEK