Yıllar geçtikçe insanın altın gibi parlaması edindiği tecrübeler ile eşleştirildiğinden değeri epey bir fazla. Bu olay bana Japonların Antik Japon Felsefesi olan Kintsugi Felsefesini hatırlattı. Kintsugi “Yaşanan her şey değerlidir!” diye sessizce haykıran Japon sanatı!
“Aslında hiçbir şeyin gerçekten kırılmadığı, Antik Japon Felsefesine dayanan Kitnsugi tekniğini kullanan sanatçılar, kırılmış seramikleri altın ve gümüş ile birleştirerek, yaşanmışlığın özgün ve benzersiz izlerini taşıyan eserler ortaya çıkarırlar.” O kadar anlamlı bir gelenek ki. Sağlam olan hali çatlağa dönüşen seramik eşyanın daha bir değer kazanması için yapılan bu uygulama yıllar geçtikçe tecrübe edinmiş insanları hatırlattı bana. Hepimizin yaşamında böyle çatlaklar var. Bizi üzen, kıran, yoran, hayal kırıklığı yaşatan olaylar var. İşte tüm bu yaşanan olaylar aslında insana o kadar değer katıyor ki. Her şeyden önce ayakta kaldığın için ve kendin olarak hayata devam ettiğin için çok değerli bence. Hayatındaki çatlaklar ne kadar derinse edindiğin tecrübe de bir o kadar fazla. Aldığın dersler yaşamın zenginlikleri. Bazen iyi bir ders tüm kazandıklarından daha değerli. Hatta kaybettiklerinden bile çok daha değerli. İnsanın yaşamında gerçekten büyük kırıkların yaşandığı zaman dilimleri var. O olaylar yaşanırken acının tesiriyle yaşamın değeri pek anlaşılmıyor. Fakat zaman geçtikçe her şey öyle güzel anlaşılıyor ki. Her zorluğun üstesinden gelebiliyor insanoğlu fakat sevdiklerinin kayıpları pek zorlayıcı. Zaman zaman hasret ekleniyor. Zor geçen iki yılın ardından 2022’ye merhaba dediğimiz bu zaman dilimi bana değerli olmak ile ilgili çağrışımlar yaşattı. Hayatı sorgulama kısmında kısmen yoruluyoruz. Önümüzde ekonomik sıkıntılar dağ gibi artmışken üretim azalmış, iş problemi ve gelecek kaygısı yaşayan gençler bir hayli varken üzülmemek mümkün değil. Geçmişe dönüp baktığımda benim hayatımdaki en büyük kırılma 2010 yılında yaşanmıştı. O yıl babamı kaybetmiştim. O acıya rağmen kadroya girebilmek için girdiğim KPSS sınavında yaşanan şaibeli durumlar da artık kadroya girme hayallerimi elimden almıştı. Tüm bunlara rağmen 12 yıl sonra hayallerinin peşinden giden bir simyacıya dönüşmüş olarak buldum kendimi. Paulo Coelho’nun Simyacı kitabından etkilenip 2016 yılında kendimi yeniden inşa etmeye karar verdiğimin üzerinden yaklaşık 6 yıl geçmiş. Hayat o kadar hızlı ilerliyor ki. Aslında üzülmeye de değmiyor yaşanan hiçbir şey için.
Yeni yıl için ilk aklıma gelenler.
Merhaba 2022…
Mine Kar Özbek
