Kırık dökük mevsimlerden çıkmış, siyah beyaz bir film izler gibi arkasına baktı bir gün Müjde… İstanbul’u gezmek üzere gittikleri o günü hatırladı. Sabahın erken saatlerinde Üsküdar’a giden minibüslerden birine Sinan ile bindiklerini ve günün en özel saatlerinin başladığını anladığı o güne gitti gözleri, ruhu, hayali…
Okumaya devam et İstanbul’da Bir gün
Küçük bir kasabanın gezilecek pek bir yeri yoktur. O yüzden sık sık dağlara gider doğayı izlerdim. Gökyüzünün mavisine yakın yükseklikte bir platoydu bizim köyümüz. Yamacından kar eksik olmaz bahar geldiğinde beyaz görüntünün yerini sarı papatyalar ve laleler alırdı.
Okumaya devam et Yaşama Sevincim
Bir sabah ansızın gözlerimi açtığımda elimde sadece bir gözlük
ve başucumda bir kitabım kalmıştı…
Okuduğum hikayeleri sanki yaşıyormuşum da kimsenin umurunda değilmişim gibi boşlukta uyanmak ürkütmüştü.
Okumaya devam et HİÇLİĞİM
Mutlu muyum? Diye düşündü Sinan…
Yalnız kalarak seçtiğim bu yolda hiçte masum yaşamadım. Hoyratça geçirdiğim yıllarım sara nöbetlerine dönüştü. Zehirli bir sarmaşık gibi her yanımı sarıyor, hiç ummadığım anlarda bayılmama neden oluyordu. Bir keresinde meyhanede bayılmıştım. Bu aralar sık sık meyhaneye gider oldum. Beynimin uğultusu peşimi bırakmıyorken bir köşede tek başıma yığılıp kalmak ve sonrasında apar topar hastanede gözlerini açmak olmuştu yeni yaşamım. Yere düştüğümde yumruklarımı sıktığımı hatırlıyorum. Bu ara en çok yaptığım hareket. Dişlerim kitleniyor ve bedenim istemsiz kasılmalara yenik düşüyordu.
Okumaya devam et Yalnızlık
Nazım Hikmet’in dediği gibi ‘’Herkese Selam Sana Hasret’’ diye başlayan yolculuğumda İstanbul’un simgesi haline gelmiş Kız Kulesi’nden bir bakış var içimde… Herkesin üzerine şiir yazdığı, edebiyata konu olmuş bir mekanın benim gözümden yeniden canlanması benim için hem umut hem de gurur vesilesidir. Gerçek efsanesini sadece yaşayanların bilebileceği günümüze kadar dimdik ayakta kalan ‘’Kız Kulesi’’ bende de derin duygular oluşturuyor. Yaşadığı çağa göre mimarisi olan o günden bugüne denizin sularıyla bütünleşmiş bu eser Üsküdar’ın sonrasında İstanbul’un ve en nihayetinde ülkemizin simgesi olmuş ve hepimize belki de en büyük hikayeleri yazmamıza ilham olan Kız Kulesi’nin konuğuyum bugün…
Ruhum eski günlere o döneme doğru bir yolculuk yapmak istedi.
Okumaya devam et Kız Kulesi’ne Bir Bakış
Hayatım bir satranç tahtası gibi karelere bölünmüştü…
Bir siyah bir beyaz ilerleyen gece ve gündüzü anımsatıyordu. Bir dağ yamacının dalgalarıyla boğuşmuş gibi uyandım bugün. Gözlerimi açar açmaz yaşadığıma şükrettim. Bugün de dünyadaydım. Hemen işe koyulmalıyım diye yataktan fırladım.
Okumaya devam et Düne Dair
Hayatımın en önemli dönüm noktasında tayinim güzel bir ilçeye subay olarak çıktı…
Okumaya devam et Ayrılan yollar
Bir kamyonetin arkasında üst üste dizilmiş güle oynaya varacağımız yere doğru gidiyorduk. Hava da pek iç açıcı değildi. Kah yağmur yağıyor kah güneş açıyordu. Islandığımda o kadar ağırlaşıyor ve üşüyordum ki zihnim bulanıyor böyle bir hikayenin kahramanı olduğuma inanamıyordum.
Okumaya devam et Nasıl Yani?
Beklemek
Neyi, neden diye düşünmeden bekleyenlerden misin?
Kimden, nasıl, neden diye bekleyenlerden misin?
Gelirim, giderim, yaparım diyenleri bekleyenlerden misin?
Yoksa severim, ölürüm, biterim diyenleri bekleyenlerden misin?
Okumaya devam et Beklemek